! Κι αυτό γιατί ούτε η Πρόνοια Ηρακλείου ούτε η Στέγη «Φίλοι του Παιδιού» που ανέλαβαν την επιμέλειά της όταν ήταν ανήλικη, φρόντισαν -όπως προκύπτει- να της εξασφαλίσουν ένα έγγραφο το οποίο να πιστοποιεί την ύπαρξή της και να της εξασφαλίζει μια φυσιολογική ζωή. Αποτέλεσμα της κρατικής αδιαφορίας, η πολύχρονη «αιχμαλωσία» της Γεωργίας στην... αμάθεια και την ανεργία, αφού χωρίς χαρτιά ούτε να σπουδάσει μπορεί ούτε να εργαστεί. Παρά τις δυσκολίες η Γεωργία έμαθε να γράφει, να διαβάζει, να «σχηματίζει» μαντινάδες και να εργάζεται όπου και όσο μπορεί. «Πώς αλλιώς θα επιβιώσω;» διερωτάται και μας εξιστορεί την περιπέτειά της: Επιασα δουλειά «Το 1998 πήγα στη Στέγη "Φίλοι του Παιδιού".
Τα καλοκαίρια και τις γιορτές έκλεινε και φιλοξενούμασταν σε σπίτια εθελοντών. Το 2004, μετά την καλοκαιρινή διακοπή, μας ανακοίνωσαν ότι θα κλείσει για πάντα. Ημουν 17 χρόνων. Βρέθηκα στον δρόμο...
Επιασα δουλειά σε καφετέρια και νοίκιασα ένα σπίτι. Από τη Στέγη μού έδωσαν έναν διθέσιο κόκκινο καναπέ, ένα κάδρο και 200 ευρώ...». «Τα χρόνια που προηγήθηκαν», προσθέτει, «πήγα στο Δημοτικό (δύο τάξεις) και τελείωσα το Γυμνάσιο. Απολυτήριο δεν πήρα και έτσι δεν μπόρεσα να πάω ούτε στο Λύκειο ούτε στη Σχολή Μαγείρων του ΟΑΕΔ που ήθελα... »
Μου αρέσει να μαγειρεύω. Ξέρω να ανοίγω φύλλο και να ζυμώνω. Εμαθα δίπλα σε μαγείρους στα ουζερί, τα εστιατόρια και τις καφετέριες όπου δούλευα. Οταν φτάνει η στιγμή που ο εργοδότης μου ζητάει χαρτιά (ταυτότητα, ΑΦΜ για ΙΚΑ, υγειονομικό κ.τλ.), φεύγω σαν Λούης...
Αν χρειαστεί, αλλάζω και πόλεις για να βρω δουλειά. Ομως, αισθάνομαι τυχερή γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαθα τίποτα κακό. Φαντάζεσαι να πάθαινα κάτι;» μας ρωτάει. «Είναι δύσκολο και επικίνδυνο να περιφέρεται στην Αθήνα χωρίς ταυτότητα», μας λέει η πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Κέντρο Ερευνών Ρίζες» Μαίρη Θεοδωροπούλου, η οποία στέκεται δίπλα της, ενώ μιλάμε, και τη στηρίζει.
Αυτές τις ημέρες η Γεωργία βρίσκεται στην Αθήνα και φιλοξενείται σε μια στέγη φροντίδας. «Στις αρχές του 2000», μας λέει η κ. Θεοδωροπούλου, «ζητήθηκε η γνώμη μας για μια μικρή κοπελίτσα που βρέθηκε από το Λιμενικό στο Ηράκλειο της Κρήτης και από την Πρόνοια παραδόθηκε στον Σύλλογο "Φίλοι του Παιδιού".
Εφόσον δεν υπήρχαν ληξιαρχικά στοιχεία, δεν υπήρχε οικογένεια πίσω από το κοριτσάκι και επειδή δεν το ζήτησε κανένας για αρκετά χρόνια, προτείναμε στην αρμόδια κοινωνική λειτουργό και στη δικηγόρο του Συλλόγου να ενεργοποιήσουν τον νόμο περί εκθέτων. Δηλαδή να της δημιουργήσουν ληξιαρχική πράξη ως έκθετο και στη συνέχεια με ονοματοληψία -όνομα μητέρας, πατέρα- να της δοθούν κάποια δημόσια έγγραφα.
Δεν έγινε όμως τίποτα απ' όλα αυτά και βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση η Γεωργία σήμερα. Ακόμη και όταν ενηλικιώθηκε, δεν μπορούσε να τακτοποιήσει το θέμα καθώς ούτε χρήματα διέθετε ούτε ληξιαρχική πράξη γεννήσεως που απαιτούνταν για να εκδώσει ταυτότητα». *
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου