Το ξεροσφύρι βλάπτει την υγεία (;) .Τι λέει ένας Κρητικός

Η σύγχρονη κοινωνία αντιμετωπίζει το ποτό ως πηγή πολλών προβλημάτων και παθογενειών. Ωστόσο, σειρά παλαιών και νέων ερευνών υποστηρίζει ότι ίσως δεν ευθύνεται μόνο το αλκοόλ αυτό καθαυτό για τα προβλήματα που προκαλεί σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά και ο τρόπος που πίνουν οι άνθρωποι.

O κ. Μανόλης Χαρούλης γεννήθηκε και ζει στην Κρήτη.Το ποτό είναι μέρος της καθημερινότητάς του γιατί, όπως λέει, «ποτό σημαίνει παρέα.

Θα κάτσουμε να πιούμε μια ρακή, θα μαζευτούν οι συγχωριανοί, θα πούμε μια μαντινάδα και κάποιος θα παίξει τη λύρα του. Αυτή είναι η διαδικασία, το ποτό είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης». Και εξηγεί: «Το ποτό είναι μια τελετουργία που ξεκινά από τα ρακοκάζανα και φτάνει στα καφενεία και τα σπίτια μας. Πάνω απ΄ όλα είναι για εμάς η παρέα». Προσθέτει μάλιστα ότι ο τρόπος που καταναλώνουν αλκοόλ στην Κρήτη παραμένει παραδοσιακός, «πάντα με φαγητό ή κάποιο μεζέ. Το περίσσιο ποτό είναι μια άλλη υπόθεση. Αυτό είναι που οδηγεί σε άσχημες κουβέντες και συμπεριφορές».

Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες οινοπαραγωγούς χώρες, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι το αλκοόλ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την καθημερινή ζωή και τις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων.

Το ποτό- κατά κύριο λόγο το κρασί- συνοδεύει το φαγητό και είναι απαραίτητο στοιχείο των εορτών και των κοινωνικών συγκεντρώσεων, ενώ η κατανάλωσή του χαρακτηρίζεται ως ήπια, σε αντίθεση με τις βόρειες χώρες που παρατηρείται μεγάλη κατανάλωση και τα ποτά έχουν συνήθως υψηλότερη συγκέντρωση οινοπνεύματος. Επιπλέον, ο παραδοσιακός ελληνικός τρόπος, που συναντάται ακόμη σε περιοχές στην Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου, συνεπάγεται κατανάλωση περισσότερου αλκοόλ καθημερινά μεν, σε μικρότερες ποσότητες τη φορά δε.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον αναπληρωτή καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής και διευθυντή Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής κ. Γιάννη Τούντα, «όλες οι μελέτες γύρω από τις τάσεις κατανάλωσης αλκοόλ στην Ελλάδα υποδηλώνουν ότι σιγά σιγά τα παραδοσιακά “ήθη και τα έθιμα” της χώρας μας ομογενοποιούνται και ακολουθούν και αυτά τις πρακτικές των δυτικών χωρών. Ειδικά στις νεώτερες γενιές υπάρχουν περισσότερες ομοιότητες». Προσθέτει δε, ότι «η κατανάλωση κρασιού έχει σημαντικά μειωθεί σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, ενώ αντίθετα έχει αυξηθεί στις βόρειες χώρες της Ευρώπης».

Οι διαφορές
Όπως επισημαίνει ο κ. Τούντας, «στις συγκριτικές μελέτες μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών διαφαίνεται μια “αχνή” πια διαφορά μεταξύ των μεσογειακών χωρών που πίνουν αλκοόλ (κυρίως κρασί) για τις διατροφικές και γαστρονομικές του ιδιότητες σε συνδυασμό με το φαγητό και των βορείων, όπου το αλκοόλ καταναλώνεται για τις ιδιότητές του να αλλάζει τη διάθεση, σε μεγαλύτερες ποσότητες και σε ειδικές περιστάσεις, όπως γιορτές και Σαββατοκύριακα.

Γεγονός που οδηγεί πιο συχνά σε βίαιες και αντικοινωνικές συμπεριφορές, καθώς και σε παθογένειες, όπως αλκοολισμός, κίρρωση του ήπατος. Μάλιστα, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι χώρες όπως η Σουηδία και η Δανία έχουν αρχίσει να ακολουθούν τα μεσογειακά πρότυπα κατανάλωσης μικρών ποσοτήτων κρασιού με το μεσημεριανό φαγητό. Στην Ελλάδα πάλι, ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει. Το μεσημεριανό, για παράδειγμα, που συχνά συνοδευόταν με κρασί, χάνει τον κεντρικό ρόλο που είχε».


ΤΑ ΝΕΑ