ς Νέας Αλικαρνασσού, έχει μετατραπεί το χαντάκι κατά μήκος του καταυλισμού των Τσιγγάνων στα Δύο Αοράκια. Τα νερά από τον καταυλισμό, που λιμνάζουν εδώ και καιρό στο σημείο όπου υπάρχουν και σκουπίδια, ενδέχεται να έχουν μολύνει το σύστημα ύδρευσης της πόλης.Ο επόπτης υγείας της νομαρχίας, Νίκος Καμπάνης, που βρέθηκε χθες το πρωί στα Δύο Αοράκια, είπε ότι υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, καθώς τα λιμνάζοντα νερά εισρέουν στο δίκτυο υδροδότησης, και κάλεσε τη ΔΕΥΑΗ να πάρει δείγματα, ώστε να γίνει έλεγχος.
Από τα πρώτα αποτελέσματα δεν προκύπτει μόλυνση, όμως θα πρέπει να αντικατασταθούν άμεσα οι σωλήνες από τη δημοτική επιχείρηση.
Οι εργασίες καθαρισμού δίπλα στον καταυλισμό ξεκίνησαν λίγο μετά τις 8 το πρωί, παρουσία του εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηρακλείου, Νίκου Μαρκάκη. Μηχανήματα που διέθεσε η νομαρχία δούλευαν επί ώρες για ν' απομακρύνουν τα μπάζα και τις λάσπες από το σημείο. Η δυσωδία ήταν έντονη και είναι θαύμα που δεν έχουν παρουσιαστεί σοβαρά προβλήματα υγείας σε κατοίκους του καταυλισμού και κυρίως στα παιδιά.
Ο αντιδήμαρχος Νέας Αλικαρνασσού, Ανδρέας Κυπραίος, έκανε λόγο για κίνδυνο της δημόσιας υγείας από τα νερά και τα σκουπίδια δίπλα στον καταυλισμό και υπογράμμισε ότι θα πρέπει να γίνουν εργασίες, ώστε να υπάρχει διέξοδος των νερών σε κάποιον αγωγό. Επίσης, έγινε αναφορά στην ευθύνη που έχουν οι ίδιοι οι Τσιγγάνοι για τη διατήρηση της καθαριότητας στο χώρο όπου ζουν.
Εκατόν εξήντα οικογένειες παραμένουν... μετέωρες
Οι περίπου εκατόν εξήντα οικογένειες που ζουν στον καταυλισμό στα Δύο Αοράκια δυσκολεύονται ν' αντιμετωπίσουν την κατάσταση και αρνούνται να δεχτούν την επικείμενη κατεδάφιση των παραπηγμάτων. Αν και αρκετοί έχουν εκταμιεύσει τα δάνεια, υποστηρίζουν ότι τα χρήματα που πήραν δεν είναι αρκετά για να χτίσουν ή ν' αγοράσουν σπίτια σε άλλα μέρη. Θεωρούν ότι υφίστανται διωγμό και λένε ότι νιώθουν ξένοι στην πατρίδα τους.
Η μικρή κοινωνία τους έχει μια δομή και οι περισσότεροι νιώθουν ανασφάλεια έξω απ' αυτήν. Θέλουν να παραμείνουν όλοι μαζί και ζητούν να τους παραχωρηθεί έκταση στην ίδια περιοχή, ώστε να μπορέσουν να χτίσουν τα σπίτια τους ο ένας κοντά στον άλλο. Το σχέδιο για το χώρο που είχε διαμορφωθεί πριν μερικά χρόνια νοτιότερα του σημερινού καταυλισμού, όπου επρόκειτο να μεταφερθούν οι οικογένειες, δεν προχώρησε. Οι ελπίδες να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν λιγοστεύουν. Δεν ξέρουν πού θα στεγάσουν τις οικογένειές τους, όταν τελικά προχωρήσει η κατεδάφιση των σπιτιών που έχτισαν, για να ζήσουν με τα παιδιά τους.
«Εμείς δεν φεύγουμε από εδώ» λέει ο Χρήστος Τσακίρης, που ζει με την πενταμελή οικογένειά του στον καταυλισμό. Ο ίδιος προσθέτει ότι εκεί είναι το σπίτι του και δεν έχει σκοπό να το εγκαταλείψει. Οσον αφορά στο δάνειο, τονίζει: «Εχουμε πάρει τα δάνεια αλλά δεν έχουν φθάσει τα λεφτά για να κάνουμε αυτό που θέλαμε. Με 60.000 ευρώ τι να κάνεις; Δεν φθάνουν ούτε οικόπεδο να πάρεις. Εμείς θέλουμε να φτιάξουμε εδώ τα σπίτια μας. Εδώ είναι ο τόπος μας».
Με τις κόρες και τα εγγόνια της ζει στον καταυλισμό η κυρία Δήμητρα. Εκείνη εγκαταστάθηκε στην περιοχή πριν από 35 χρόνια και θεωρεί ότι τώρα τη διώχνουν από το σπίτι της. «Εδώ είναι ο τόπος μας» λέει χαρακτηριστικά και αναρωτιέται τι θ' απογίνουν η ίδια και οι άλλοι κάτοικοι του καταυλισμού, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την κατεδάφιση των παραπηγμάτων τους.
Την ίδια άποψη εκφράζουν όλοι αλλά δεν δέχονται να μιλήσουν επώνυμα. Αισθάνονται ότι δεν πρόκειται να βρουν το δίκιο τους και έχουν αφήσει στην τύχη την εξέλιξη των πραγμάτων. Ζητούν να ληφθεί μέριμνα για να γίνει η ζωή τους πιο ανθρώπινη. Για να απολαμβάνουν κι εκείνοι όσα όλοι οι υπόλοιποι θεωρούμε αυτονόητα. Αγανακτούν, γιατί η μικρή κοινωνία τους αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα και νομίζουν πως όλοι θέλουν να τους «ξεφορτωθούν» από την περιοχή τους.
Όταν, όμως, αυτοί οι άνθρωποι ψηφίζουν, είναι ισότιμοι πολίτες. Οταν καλούνται να υπηρετήσουν στο στρατό, είναι όπως όλοι οι άλλοι φαντάροι. Στην πραγματική κοινωνία, όμως, αισθάνονται ότι αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα που πρέπει να λυθεί…
Της Σοφίας
Τσεντελιέρου - tolmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου