ΚΡΗΤΗ:Εξερεύνησαν σπήλαιο βάθους 550 μέτρων .

Χρειάστηκε να διασχίσουν εκατοντάδες μέτρα σκοτεινών, δύσβατων και επικίνδυνων τούνελ από ασβεστόλιθο, χωρίς να έχουν ιδέα τους τι μπορεί να αντιμετωπίσουν στην επόμενη γωνία και χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας σε περίπτωση που γινόταν κάποιο ατύχημα.

Ωστόσο, η προσπάθεια άξιζε τον κόπο! Εξι μέλη μιας πανεπιστημιακής ερευνητικής ομάδας από το Ηνωμένο Βασίλειο και τρεις έλληνες σπηλαιολόγοι έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που εξερεύνησαν και χαρτογράφησαν ένα πελώριο σύμπλεγμα σπηλαίων στην Κρήτη, κατεβαίνοντας σε βάθος 550 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης για να ανακαλύψουν ένα εκτεταμένο και κρυφό σπήλαιο, ύψους 110 μέτρων.

Οπως έγραψε ο «Ιndependent», η συγκεκριμένη αποστολή, η οποία απαρτίζεται από νυν ή πρώην μέλη της Σπηλαιολογικής Εταιρείας του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ (SUSS), έφτασε στην Ελλάδα τον Ιούνιο για να συναντήσει τρία μέλη του Σπηλαιολογικού Ελληνικού Αθλητικού Συλλόγου (ΣΕΛΑΣ), τους κκ. Κ. Αδαμόπουλο , Π. Σταυρόπουλο και Γ. Αναστασόπουλο.
Κάποιοι εξ αυτών είχαν ήδη επισκεφθεί την περιοχή αρκετές φορές, όπου και ανακάλυψαν ένα σύμπλεγμα 350 μη χαρτογραφημένων σπηλαίων στους Μαύρους Λάκκους των Λευκών Ορέων της Κρήτης.

Για τον 25χρονο επικεφαλής της βρετανικής αποστολής Ρομπ Ιβις, ο οποίος είχε πρωτακούσει για αυτό το σύμπλεγμα το 2005, στη διάρκεια ενός σπηλαιολογικού συνεδρίου στην Αθήνα, η εξερεύνηση σπηλαίων αποτελεί ένα είδος εμμονής. Το 2006 ο Ιβις επισκέφθηκε την Κρήτη με μία ομάδα 20 φοιτητών, ενώ το 2008, στη διάρκεια της επόμενης αποστολής του, ανακαλύφθηκε ένα πολλά υποσχόμενο σπήλαιο, το οποίο και ονομάστηκε «Κολοσσός» από τους έλληνες σπηλαιολόγους και «ColoSuss» από τους Βρετανούς (αποτελεί λογοπαίγνιο αφού συνδυάζει το μυθικό θαύμα και τα αρχικά της εταιρείας τους).

Ο Ιβις, που εξερευνεί σπήλαια από την ηλικία των πέντε ετών, ορκίστηκε να επιστρέψει εφέτος για να εξερευνήσει ολόκληρο το σύμπλεγμα των σπηλαίων κατά τον ενδεδειγμένο επιστημονικά τρόπο, με τη συνδρομή των ελλήνων συναδέλφων του. Από τις 26 Ιουνίου ως τις 11 Ιουλίου η ελληνοβρετανική ομάδα των εννέα εργαζόταν εναλλάξ σε διαδοχικές βάρδιες, κάνοντας δύσκολες αναρριχήσεις και χαρτογραφώντας το αχανές σπήλαιο.
Η πορεία για τον «τελικό προορισμό», όπως ονομάστηκε το τελευταίο τμήμα της δύσκολης περιήγησης στα κρητικά σπήλαια, διήρκεσε 16 ώρες και κατέληξε σε μια σπηλιά που έχει ύψος 60 μέτρα και βρίσκεται σε βάθος που ξεπερνά το μισό χιλιόμετρο κάτω από την επιφάνεια της γης.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο καταυλισμός της αποστολής βρισκόταν στην είσοδο των σπηλαίων, απομακρυσμένος από τον πολιτισμό, σε απόσταση τριών ωρών με τα πόδια από τον πιο κοντινό δρόμο και επτά ωρών από το γειτονικό χωριό. «Αν παθαίναμε κάτι, θα χρειάζονταν έξι ώρες για να φτάσουμε στο πιο κοντινό νοσοκομείο» σημειώνει ο κ. Αδαμόπουλος, που ασχολείται 17 χρόνια με τη σπηλαιολογία.
«Στην ίδια περιοχή, στα Λευκά Ορη, είχε ανακαλύψει πέρυσι το δεύτερο βαθύτερο σπήλαιο στην Ελλάδα, την «Τρύπα του λιονταριού», που έχει βάθος 1.110 μέτρα. Είναι μοναδική περιοχή και χρήζει προστασίας» συμπληρώνει. Πολύ κοντά βρίσκεται και ο Γουργούθακας, η βαθύτερη σπηλιά της χώρας.

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 17 σπηλαιολογικοί σύλλογοι, στους οποίους συμμετέχουν 1.500-2.000 άτομα. Μέσα από τις τάξεις τους έχει συγκροτηθεί οργανωμένη ομάδα σπηλαιοδιάσωσης, η οποία έχει συμμετάσχει σε σχετικές επιχειρήσεις και είναι εγκεκριμένη από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. «Στα 17 χρόνια που ασχολούμαι, έχω δει μόνο μία περίπτωση θανάτου, μία περίπτωση εγκλωβισμού και 20 μικροατυχήματα» καταλήγει ο κ. Αδαμόπουλος, ερωτηθείς για την επικινδυνότητα του αθλήματος.

ΤΟ ΒΗΜΑ