ν άκουσε τη διάγνωση ότι είναι φορέας του AIDS.O 30χρονος επιχειρηματίας έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του εξαιτίας μιας λανθασμένης διάγνωσης. Οταν όμως ο εφιάλτης πέρασε, κατέθεσε αγωγή με την οποία διεκδικεί από ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο της Αθήνας το ποσό των 500.000 ευρώ για αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη.
Σύμφωνα με τα όσα εξιστορεί στην αγωγή του ο 30χρονος, η περιπέτειά του ξεκίνησε στις 29 Φεβρουαρίου του 2008, όταν επισκέφτηκε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο της Αθήνας προκειμένου να υποβληθεί σε εξετάσεις αίματος. αίματος.
Ο αρμόδιος παθολόγος τού είπε ότι σε μία εβδομάδα θα επικοινωνούσε μαζί του για να του γνωστοποιήσει τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Οταν στις 20 Μαρτίου ο γιατρός «δέχτηκε» να απαντήσει στις συνεχείς κλήσεις του, τον επισκέφτηκε στην κλινική και στη συνέχεια στο γραφείο του, συνοδευόμενος μάλιστα και από την αδερφή του. «Οταν τον συνάντησα στο γραφείο του, με κυριολεκτικά παγερό και αδιάφορο ύφος άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις για το αν έχω να του εκμυστηρευτώ κάτι, με τα ίδια του τα λόγια δε “έχεις κάνει κάποια αμαρτία”.
Ο τρόμος με κυρίευσε και δεν μπορούσα να αντιληφθώ το σκοπό αυτών των λεγομένων εκ μέρους του. Ο γιατρός, μην αλλάζοντας στάση, μου δήλωσε ευθαρσώς και χωρίς καμία αναστολή ή αμφιβολία ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων που κρατούσε στα χέρια του έδειχναν ότι είμαι φορέας AIDS.
Συγκεκριμένα, ότι το αντίσωμα HIV 1+2 ολικό βγήκε θετικό στις εξετάσεις με δείκτη 6.48. Σαστισμένος από την αναφορά αυτή αλλά και από την εν γένει συμπεριφορά του, δεν μπορούσα να αντιληφθώ αυτό που μόλις είχα ακούσει. Σαφώς και εναντιώθηκα και στην ουσία χωρίς να έχω γνώση περί ιατρικής και δεικτών, αρνήθηκα κατηγορηματικά αυτή την περίπτωση».
Σύμφωνα πάντα με τις περιγραφές του 30χρονου, ο γιατρός -και πάλι απαθής- του απάντησε ότι ουδεμία περίπτωση λάθους υπάρχει, καθώς η ένδειξη της τιμής που του ανέφερε δεν αφήνει περιθώρια απόκλισης, το δε διαγνωστικό κέντρο είναι πρότυπο και αξιόπιστο. «Ωστόσο, επιμένοντας εγώ να επαναληφθούν οι εξετάσεις, μου αποκρίθηκε ότι δεν υπάρχει λόγος, καθώς όπως μου είπε:
“Πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό” και ότι “κατά 99% είσαι φορέας HIV”. Μην μπορώντας να πιστέψω αυτό που άκουγα τόσο εγώ όσο και η αδερφή μου, επιμείναμε στην επανάληψη των εξετάσεων, επισημαίνοντας το ανθρώπινο λάθος που θα μπορούσε να είχε συμβεί κατά τη διεξαγωγή των αναλύσεων.
Αλλά και πάλι η απάντηση ήταν ότι το αποκλείει και αν επιθυμούσα περαιτέρω διερεύνηση, να απευθυνόμουν στον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατικής του υπουργείου Υγείας που απευθύνονται όλοι οι φορείς του ιού. »Εντρομος πια και πιστεύοντας ότι είμαι φορέας, με σκέψεις για το τι θα μου φέρει το μέλλον και πόσο ακόμα θα αντέξω, με ενοχές για τον ίδιο μου τον εαυτό και για την οικογένειά μου, πώς θα το μεταφέρω και πώς θα το αντιμετωπίσουν, ειλικρινά καταρρακωμένος, τα λεπτά μού φαίνονταν αιώνες.
Τέσσερις μέρες μετά την εξέταση η απάντηση έδειξε ότι η αναζήτηση για τα αντισώματα HIV απέβη αρνητική.
Περιττό να επισημάνω ότι αυτές οι μέρες που μεσολάβησαν ήταν δραματικές και καταλυτικές για την εν γένει συμπεριφορά μου και ψυχική μου κατάσταση. Είχα χάσει τον ύπνο μου, δεν έτρωγα, δεν υπήρχε κοινωνική ζωή και δεν μπορούσα να ξεπεράσω αυτά που είχα ακούσει στην κλινική».
Μάλιστα, όπως αναφέρει στη συνέχεια ο 30χρονος, όταν ενημέρωσε τους υπεύθυνους της κλινικής όπου είχε γίνει η λάθος διάγνωση, ο εμπαιγμός τους συνεχίστηκε. Μάλιστα, φεύγοντας από την κλινική «ο παθολόγος που μου είχε ανακοινώσει με υπέρμετρη αυτοπεποίθηση, χωρίς δισταγμό και με αντιδεοντολογικό τρόπο τα λανθασμένα αποτελέσματα αρκέστηκε στο να μου πει: “Να είσαι ευχαριστημένος που δεν είσαι φορέας”». Καταλήγοντας στην αγωγή του τονίζει:
«Είμαι νέος 30 ετών, υγιής, με επαγγελματική και κοινωνική θέση. Ουδέποτε μπορούσα να φανταστώ, αλλά και ξεφεύγει και από τη μέση αντίληψη ενός ανθρώπου ότι επισκεπτόμενος μία κλινική, και μάλιστα του επιπέδου που η ίδια διακηρύσσει ότι ανήκει, για απλές εξετάσεις αίματος θα γινόταν ένα τέτοιο λάθος.
Ολο το μεσοδιάστημα μέχρι και την τελευταία εξέταση που βγήκε αρνητική η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική μου θέση θίχτηκε ολοκληρωτικά και δεν μπορεί να αποτυπωθεί με λόγια η κατάσταση στην οποία είχα περιέλθει.
Οι αντίδικοι κατάφεραν να με πείσουν ότι το βιολογικό μου ρολόι είχε λήξει. Δεν έτρωγα, δεν μιλούσα, δεν εργαζόμουν, ανέτρεχα σε βιβλιογραφίες σχετικά με το πόση ζωή μού απέμεινε και η εν γένει κοινωνική και οικογενειακή μου ζωή είχε διαταραχθεί ανεπανόρθωτα».
espressonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου