Το πρωί φοιτητής στο ΤΕΙ Ηρακλείου , το βράδυ στο κελί

Του Πέτρου Κουσούλου

Από το κελί της φυλακής, στα ΤΕΙ και από τη σκληρή πραγματικότητα του σωφρονιστικού συστήματος, στο φωτεινό κόσμο της γνώσης και της προόδου.
Τη μοναδική αυτή αντίθεση βιώνει καθημερινά ο 21χρονος σήμερα Βασίλης Τριανταφύλλου, ο πρώτος κρατούμενος στην Ελλάδα που κατάφερε να εισαχθεί σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα και να γίνει φοιτητής.

Μέχρι τα 17 του χρόνια, ήταν ένας συνηθισμένος έφηβος των νοτίων προαστίων. Τότε όμως έμελλε να αλλάξουν όλα στη ζωή του Βασίλη Τριανταφύλλου, που γνώρισε δίκαια το σκληρό κόσμο της φυλακής διαπράττοντας ένα αποτρόπαιο έγκλημα, για το οποίο έχει μετανιώσει πικρά: φόνο.
Μέσα σε μία νύχτα από το εφηβικό του δωμάτιο σε μια πολυτελή κατοικία της Γλυφάδας, βρέθηκε στα κρατητήρια της Ασφάλειας και από εκεί σε σκοτεινό κελί των φυλακών του Αυλώνα.

Ωστόσο, παρ' όλες τις αντιξοότητες που συνάντησε, δεν το έβαλε κάτω. Τα βράδια, ενώ όλοι οι υπόλοιποι τρόφιμοι του σωφρονιστικού καταστήματος κοιμούνταν, εκείνος με «συντροφιά» μια λάμπα, «ρουφούσε» τα βιβλία και τα συγγράμματα που θα τον βοηθούσαν να επιτύχει το μεγάλο του όνειρο: να γίνει ο πρώτος κρατούμενος που, με μοναδικό αρωγό την ακατάπαυστη θέληση για μάθηση, θα εισαχθεί σε ανώτερη σχολή μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων. Τελικά, κέρδισε το μεγάλο «στοίχημα» το 2006.

Σε ηλικία 18 ετών είδε το όνομά του να «φιγουράρει» από τα πρώτα στις λίστες εισαγωγής των ΤΕΙ. Εδώ και αρκετό καιρό το καθημερινό πρόγραμμα του 21χρονου δεν μοιάζει καθόλου με το πρόγραμμα των υπόλοιπων κρατουμένων, αλλά ούτε και με εκείνο των συμφοιτητών του.
Κάθε πρωί, από Δευτέρα έως Παρασκευή, σηκώνεται, ντύνεται, παίρνει την τσάντα του, αποχαιρετάει τους συγκρατούμενούς του στο κελί των φυλακών Αλικαρνασσού Κρήτης και πηγαίνει στο ΤΕΙ Ηρακλείου για να παρακολουθήσει μαθήματα Λογιστικής. ΑΑλλά και αφού τελειώσει το μάθημα, δεν πάει στο σπίτι του, όπως κάνουν οι συμφοιτητές του. Εκείνος επιστρέφει στο κελί της φυλακής

«Και όμως, αν και θα έπρεπε να είχα αποφυλακιστεί εδώ και λίγους μήνες, το αρμόδιο Συμβούλιο έχει απορρίψει δύο φορές τις αιτήσεις μου, με το σκεπτικό ότι εξακολουθούν να υπάρχουν φόβοι για την κοινωνική προσαρμογή μου» είναι η καταγγελία που κάνει ο 21χρονος Βασίλης Τριανταφύλλου, πρωταγωνιστής της απίστευτης ιστορίας, η οποία είναι «βαμμένη» με εφηβικό αίμα, καταδικαστικές αποφάσεις και χιλιάδες ημέρες πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Ηταν βράδυ της 29ης Μαρτίου 2005, όταν σε μια έξαρση νεανικού -όπως λέει- θυμού και απερισκεψίας ο 17χρονος τότε Βασίλης Τριανταφύλλου εγκαταλείπει αφηνιασμένος το σπίτι του στη Γλυφάδα.
Μαζί του στη διαδρομή έχει δύο φίλους του και ένα όπλο. Λίγη ώρα αργότερα συναντιέται με άλλο νεαρό, κατά δύο χρόνια μεγαλύτερό του. Ο Βασίλης κρατάει σφιχτά στο χέρι του το σιδερικό. Μέσα σε δευτερόλεπτα το όπλο του ηχεί.
Ο άλλος νεαρός πέφτει νεκρός στο τσιμέντο. Μέσα σε μια στιγμή ο 17χρονος γιος μιας καθώς πρέπει οικογένειας (με πατέρα γυναικολόγο και μητέρα προϊσταμένη δημόσιου οργανισμού) είχε «μεταλλαχτεί» σε έναν στυγνό έφηβο-δολοφόνο. «Ούτε που θέλω να θυμάμαι εκείνη την υπόθεση.

Είναι κάτι για το οποίο έχω μετανιώσει πικρά. Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς το έκανα. Είχαμε προστριβές μεταξύ μας. Εγώ του είχα δανείσει κάποια λεφτά και εκείνος με απειλούσε», λέει σήμερα στην «Εspressο» μέσα από το κελί του ο νεαρός φοιτητής. «Δεν ήθελα να βγω από τη φυλακή και να είμαι ένα ρεμάλι»
«Εκεί μέσα άρχισα να τα βλέπω όλα. Συνειδητοποίησα πόσο εύκολο είναι ένας άνθρωπος να καταστραφεί από τα ναρκωτικά και από την ανία. Πώς μπορεί κάποιος αντί να σωφρονιστεί, να μετατραπεί σε αγρίμι και όταν βγει από τη φυλακή να έχει πάρει πτυχίο στο έγκλημα», επισημαίνει ο νεαρός άνδρας. Οπως λέει, τις δύσκολες εκείνες ώρες αποφασίζει να τραβήξει διαφορετικό δρόμο.

Έχοντας την ηθική υποστήριξη της οικογένειάς του, στρώνεται στο διάβασμα με στόχο να περάσει σε κάποια σχολή. «Καθόμουν μόνος μου και μελετούσα μέσα στο κελί μου. Χωρίς φροντιστήρια, χωρίς τίποτα, κάτω από αντίξοες συνθήκες διάβαζα και έβαζα ως στόχο να πετύχω στις πανελλήνιες.
Δεν ήθελα να βγω από τη φυλακή και να είμαι ένα ρεμάλι. Επιθυμούσα να κάνω κάτι για μένα και το μέλλον μου», αναφέρει ο 21χρονος κατάδικος.

Το «όνειρό» του γίνεται πραγματικότητα το καλοκαίρι του 2006. Οι σκληροί του κόποι ανταμείβονται με μια θέση στο ΤΕΙ Λογιστικής. Οπως λέει, είναι ο πρώτος Ελληνας κρατούμενος που κατάφερε να επιτύχει κάτι τέτοιο.

''Espressonews''