Ο Ίζετ Σουλεϊμάνοβιτς καταδικάθηκε για ληστεία και έμεινε έγκλειστος στις φυλακές της Ρώμης «Ρεμπίμπια» από τον Νοέμβριο του 2002 μέχρι τον Απρίλιο του 2003, μέσα σε κελί 16,7 τετραγωνικών μέτρων, μαζί με άλλα πέντε άτομα. Ο «προσωπικός χώρος», στον οποίο μπορούσε να κινηθεί, δεν ξεπερνούσε τα 2,7 τετραγωνικά μέτρα.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αιτιολογώντας την απόφασή του, αναφέρει ότι το κατώτατο όριο που θέτει η Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων, είναι επτά τετραγωνικά μέτρα για τον κάθε φυλακισμένο.
Στη συνέχεια, μετά την άνοιξη του 2003, ο Σουλεϊμάνοβιτς, μέχρι και την αποφυλάκισή του, μεταφέρθηκε σε άλλες δύο φυλακές, στις οποίες οι συνθήκες ήταν σαφώς καλύτερες. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι το Δικαστήριο του Στρασβούργου αποφάσισε να καταδικάσει την Ιταλία μόνο στην καταβολή «συμβολικής» αποζημίωσης 1.000 ευρώ.
«Από τη στιγμή που στην Ιταλία, σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι -δηλαδή 64.000- ζουν υπό πολύ δύσκολες συνθήκες υπερπληθυσμού, η χώρα μας μπορεί να υποχρεωθεί να καταβάλει άλλες τόσες αποζημιώσεις», δηλώνει ο Πατρίτσιο Γκονέλα, πρόεδρος του συνδέσμου «Antigone», ο οποίος εδώ και πάνω από μια δεκαετία, μάχεται για τη βελτίωση της κατάστασης στα σωφρονιστικά ιδρύματα.
Ο επικεφαλής του τομέα φυλακών του υπουργείου Εσωτερικών της Ρώμης, Φράνκο Γιόντα, αποφεύγει να σχολιάσει απευθείας την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και απαντά ότι «στον συγκεκριμένο Βόσνιο κρατούμενο, παρασχέθηκε όλη η αναγκαία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η παραμονή του στις φυλακές της Ρεμπίμπια ήταν χρονικά πολύ περιορισμένη. Απ' ό,τι γνωρίζω, πάντως, δεν υπάρχουν άλλες παρόμοιες προσφυγές προς το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου